Euskal identitearen zeinu nagusiak transmititzeko orduan oso apal gabiltza, defentsiban oso. Euskal hezkuntza programa oso gaizki dabil maila horretan, %15ean bakarrik funtzionatzen du, nik dakidanez. Horrek esan nahi du euskal identitatearen transmisioa eskoletan, irakaskuntzan oro har, oso txarra dela.
Euskara bilutsik agertzen da, bere bakardadean, eta badirudi euskararen transmisio horrek ez duela funtzionatzen, testuinguru sozio-kultural batetik aparte hizkuntzaren transmisioak funtzionatzen ez duelako, ez hemen eta ez inon. Eta horretaz ohartu beharko lukete euskalgintzan dihardutenek. Hor sartuko nituzke euskaltegiak eta unibertsitatea baita ere, ez soilik oinarrizko irakaskuntza.

Hezkuntza programa global baten barruan euskara eta euskaltasuna garatuz ziurta daiteke bere erabilera. Ikaslea euskal sentimenduarekin ateratzen bada eskolatik, euskara erabiliko du, bestela bazterrean utziko du.

Aniztasuna dela eta ez dela, beste gauzarik ez da aipatzen gure herri honetan. Badirudi identitate nazionala gainbehera doala, estatu kontuak XIX. mendekoak direla... Konpartitu behar omen dugu... Oso ondo. Horrekin batera existitu beharko lukete hizkuntzek, historiek, kulturek eta gainerakoek... Eta hemen euskaldunak ezin gara beti hain tontoak izan, harreman horiek beti daude hierarkia baten menpe.