Salva Iriarte
1995eko apirilaren 16a
Bartzelona handiari hortzak erakutsi eta gero itzuli da Reala etxera. Bere apaltasunean, Iriartek aspaldiko Realik lotsagabeena zelairatu zuen Camp Noun, eta puntutxoa urratu. Toshackek gainbera utzi zuen taldea zuzendu eta bideratu du. Etxekoak, lagungiroko eta iskanbilarik sortzea gustatzen ez zaiola. Hori da agian 'akatsa', futbol munduan zirkorako atrakzio berezirik ez izatea. Realeko administrazio kontseilua erdibituta omen dago beasandarrak entrenatzaile segitu beharko lukeen ala ez.
Benito Villa Marinen egin zenuen estreinako Realako entrenatzaile lana. Zer gogorapen duzu partidu hartaz?
Egia esateko atzo izan balitz bezela gogoratzen dut partidu hura; Sanseko entrenatzaile urteetan izan naizen arren, Realeko 1. Plantilako entrenatzaile izan eta zure debutari aurre egiteak oso bestelako sentsazioak dakarzkizu. Une horretan gertuen ditudan senideak nituen gogoan, baina partidua hasi orduko arreta guztia zelaian gertatzen denari jartzen diozu eta behin jokoan sartuz gero taktikoki eman beharreko aholkuez gain zure mutilak animatzen saiatzen zara
Bost negatiborekin hartu zenuen taldeari zorra arindu diozu; orain bast besterik ez. Orain arte eginiko lanarekin gustura?
Balorapenak egitea ez dut atsegin oraindik bide erdian gaudenean; sasoi onean gaude baina futbolean gabiltzanok ondo asko dakigu edozein momentutan bolada hori hautsi eta beherantz egin dezakeela. Horregatik diotsut erdi bideko balantzeak egin baino denboraldi amaieran datu zehatzak eskutan dauzkadala, balantzea egitea nahiago dudala.
Nolanahi ere, ezin ukatuko dizut bereziki Ligan ematen ari garen neurria gustura egoteko modukoa dela, hamazazpi partidutik hiru besterik ez ditugu galdu; alde horretatik, beraz, pozik egoteko arrazoirik bada. Horrela ibili izan bagina, oraintxe UEFAko plaza baten borrokan murgilduta geundeke.
Toshack-ek zioenez, bere joko sistema berberak erabiltzen dituzue.
Neurketa baten bezperatan aukera ditudan jokalariak eta Toshackenak berdinak diren aldetik parekotasunak egotea derrigorrezkoa da. Baina hamaikakoekin nik aldaketa bat baino gehiago egin dut. Gaur egun lehen mailako taldeen artean, %80 4-4-2 deritzon sistema erabiltzen badu ere, entrenatzaile bakoitzak bere ukitu berezia ematen dio eta gure kasuan partiduak aurrera joan ahala, aipatu berezitasunak geroz eta nabarmenagoak izango dira.
Iriarte-Lopez Ufarte: bi ezker Reala entrenatzen...
Beti esan ohi da futbolean ezkerrak izan direla iaioenak. Baina entrenatzeko garaian eskuin nahiz ezker guk bloke bat darabilgu eta talde horretan oreka bilatzea da garrantzizkoena. Bestalde, Robertorekin ez dut inolako arazorik; pentsa ezazue elkarrekin ekin geniola mundu honi. Beraz lankidea izateaz gain lagunminak gara.
Kargu berriarekin jokalarienganako harremana galdu al duzu?
Ez ezazula pentsa. Garbi dago sarritan erabaki gogorrak hartu beharra dagoela. Astean zehar Zubietan jokalari guztiak igandeko deialdian sartzeko merituak egiten saiatzen dira eta, jakina, ulergaitza gertatzen zaie euren izena autatutakoen artean ez azaltzea. Robertorentzat, ordea, askoz samurragoa da, kasu honetan, harreman hestuagoak izatea. Baina Realak duen ezaugarri berezienetako bat hori da: lagun kuadrila garela eta nahiz eta atzerritarrak tartean izan, giro ezin hobea suma daiteke.
Aurreko hariari helduz, nire ustez entrenatzaile batek denboraldiz denboraldi gauza berberak errepikatzearen poderioz originaltasuna galdu egiten du, eta pertsona batek edozein lanbidetan berrikuntzarako ahalmen hori galtzen duenean jota dago. Zoritxarrez entrenatzaileon patua da, luzaroan lanpostu berdinean ezin egona.
Normaltzat jo behar al dugu, hotz-hotzean aztertuz, Realak sailkapenean estualdiak sufritzea?
Jokalariengan konfidantza osoa dut. Gabonetan beraien alde apostu egin nuen. Luis Garcia saldu genuenean, administrazio-batzordeari beste inoren premiarik ez genuela adierazi nion, denboraldi erdian fitxaketak egitea arriskutsua zelako, alegia. Pasatu dira ia bost hilabete hauetan esandakoa konfirmatu egin didate jokalariek. Nou Campoko berdinketaren oestean, hamabigarren postuan gaude, gure atzetik zortzi talde daude, eta horretaz gain, Deportivoren bisita Anoetara kenduz gero, teorian behintzat egutegia gure alde daukagu, eta azken txanpan puntu dexente atera ditzakegula iruditzen zait.
Kodro, golen matematikei kasu eginez gero, ekipo erdia da eta ia seguru denboraldia amaitzen aldegingo duela. Matematikek adierazten duten adina balio al du Meho Kodrok?
Ez dago inolako zalantzarik Meho jokalari haundia dela, edozein taldek bereganatu nahi lukeena. Atearen aurrean duen efektibotasuna ikaragarria da eta futbolean golak garaipenak eta tituluekin bat datoz. Hala eta guztiz, gogoratu nahi nuke hemen Anoetan sasoi batean zetorren Espanyol taldea 2-0 menderatu genuela Kodro gabe. Datu honekin zera esan nahi dut, Kodro momentuko goleatzailerik trebeenetakoa dela ukatu gabe Realaren jokoak ez duela gizon batenganako horrenbesteko menpekotasunik eta Meho ez dagoenean bere ordez zelairatzen denak ere golak egitea zer den badakiela.
Toshackek eta administrazio kontseiluak oraindik orain. Zu zeu ausartuko al zinateke atzerritarrik gabeko Reala maila gorenean manten daitekeela esaten?
Harrobiko jokalariekin bakarrik taldea osatzearen filosofiak bere horretan diraun baina eskubide guztiak futbolariaren alde jarri diren heinean gero eta zailagoa ikusten dut asmo hori. Jokalari gazteen alde arriskatzen behartuak gaude ahalik eta kontratu luzeenak sinatuz, baina ez ditugu sekula erabat loturik: txanponaren hotsak gaur egun edozein akordio huts lezake. 1. Maila geroz eta zailagoa dago eta batzorde teknikoak une honetan atzerritarrak beharrezkoak direla pentsatzen du, dauzkagun gabeziak betetzeko.
Benito Diaz kenduz gero Toshack eta Ormaetxea zortzi eta zazpi denboraldirekin txuriurdinen aulkian eserita gehien iraun dutenak izan dira; entrenatzaile bat berehala erretzen da aulki berean eserita?
Gero eta zailagoa da entrenatzailearen lana, gero eta botere gutxiago du. Sarritan plantilarekin eta zelaian eginiko lanak ez dira aski izaten. Kanpoko zenbait gauzak eragin handiegia dute eta bestela ikusi besterik ez dago Iruretarekin gertatutakoa: kanpaina dotorea egin arren jarraitzaileak kontra izan ditu hasieratik. Kanpoko faktore horiek guztiz baldintatzen dute entrenatzaile baten ibilbidea. Entrenatzailea pertsona zaurigarria bilakatzen da.
Etxeko beroan luzerako egoteak ere baditu bere alde onak baino, jakina, aulkiko tentsioa sufritu eta gozatu duenarentzat horrek atzerapauso bat izan behar du.
Entrenatzaileok gure karneta bereganatzen dugun momentutik talderik gustukoena zuzentzea dugu helburu, eta nire kasuan Reala entrenatzea ia amets bat da; baino ametsetatik iratzarrita alde negatiboari ere begiratu behar zaio. Profesionalki helburu batzu dituzu, baina familia ere hor ondoan dago eta senideentzat batetik bestera maletak hartuta ibiltzea ere ez da ona. Administrazio-batzordearen asmoak jakiten ez ditudan bitartean ez dut ezer erabakiko. Bi aukera dauzkat: bat Realeko entrenatzaile segitzea, eta noski horrek ez du atzerako bueltarik. Eta bestea, orain gertatu bezela, Zubietan kuadro teknikoan jarraitu eta lehenengo entrenatzailea kargutik kentzen dutenerako prest egongo den gizona izatea. Nik berriro diotsut: zuzendariek ezer eskaintzen ez didaten bitartean, ez dut erabakirik hartuko.
Bukatzeko, Salva, esaidazu zein izango den Realeko hurrengo entrenatzailea.
Ezin esango nizuke zein ezugarri beharko lituzkeen Realaeko entrenatzaile berriak, erretratu.robot bat egitea oso zaila da. Gainera, ni ere entrenatzaile posibleen zerrendan nago. Datorrena datorrela, beraz, atzerritar nahiz etxeko, motibazio haundiak izango dituzte jokalariek lanean segitzeko.
NORTASUN AGIRIA:
Duela 42 urte Beasainen jaioa. Herriko futbol taldean jokatzen ari zela, Real Madridekin froga bat egitera joan zen. Denboraldi hartan Etxaniz Realeko idazkari teknikoa etxera joan eta 16 urterekin Realean sartu zen, gaur arte jarraituz inolako etenik gabe. 24 urterekin pasatu zen Realeko lehen taldera. Nahiz eta lesionatuta egon, bi ligak irabazi zituen Real hartako jokalaria zen. Lesio larri baten erruz, 30 urterekin futbolari izateari utzi zion Zubietan teknikari lanean hasteko. Bi seme ditu, Gaizka eta Jon, dantzaria bata eta futbolzalea bestea.