"Errenka dabilen koalizio gobernu bati ez diogu makulurik jarriko"

Kepa Aulestiari elkarrizketa.

Kepa Aulestia, EEko Idazkari Orokorra
"Errenka dabilen koalizio gobernu bati ez diogu makulurik jarriko"
Alderdi politiko gazte baten Idazkari orokor gaztea da Kepa Aulestia. ETA erakunde armatuan aritutakoa eta egun Euskadiko Ezkerrako buruzagietako zamatsuenetakoa. Beren esanetan, ez dago alderdi honetan berak baino egoera eta etorkizuna hain ezezkor dakusan kiderik. Elkar hizketa osoan zehar, Euskadiko Ezkerraren tesiak eta egungo egoerari egiten dioten azterketa izan ditugu mintzagai.
ARGIA.– Euskal Herriko politikak daraman abiaduraren aurrean, Euskadiko Ezkerrak zer nolako azterketa egiten du?
Kepa Aulestia.–Nik ez nuke esango Euskal Herriko politikak abiadura handia daramanik; gizartea bera bezalatsu, astiro astiro doala, uste dut nik. Orain hamaika urtetako erreferentzia hartzen badugu, lehen hauteskundeak alegia, botoen banaketa lehen bezalatsu mantentzen da. Herriaren ideologia zati bakoitza ez da ez gutxitu, ez gehitu.
Gizartearen kohesio elemendu politiko eta ideologikoak ez dira gehiegi mugitu, baina gizartea eta politika isilean normaltasuneratz, edo guk ulertzen dugun normaltasunerantz, mugitu direla esango nuke. Azken urte honetan hau nabaritu da, dugun marko politiko-juridikoa ez da lehen genuena, aurrerakoiagoa eta sendotuagoa da, estabilizazio politiko bat dago, nahiz astinaldi ia anekdotiko batzu gertatu. Gizartea helduz doan neurrian, berdintasunera doa. Jendearen kezkak ez dira garai batetakoak, gizartean indibiduoaren fenomenoa sortu da eta horrek ez du esan nahi bakoitzaren arazo denik, gizarte beraren garapenaren prozesua baizik.
A.–III. Kongresuan ere, gizabanakoaren fenomenoari garrantzi berezia ematen zenioten. 'Errealitate hauxe dago eta honekin lan egiten dugu' edo beste era batetako errealiatate baten bila zabiltzate?
K.A.–Indibiduoaren fenomenoa soziala da. Eta alderantziz. Krisiak gizartea aldatu duela ulertu behar dugu eta bakoitzaren baloreak multzokoenaren parera jarri dira gutxienez. Baldin eta insolidaritatera pausu bat ez badago, hau positiboa dela deritzot, ezin dugu solidaritatea lortu indibiduoaren papera gureganatu gabe. Hauxe da bidea, eta ez fenomeno hau ukatzea. Alde eskasak izango ditu, baina hemen ez dira nabaritu, yuppismoa eta horrelakoak ez dira suertatu. Askotan sasi kolektibismoak, korporatibismoa eredu, indibiduoaren fenomenoa baino insolidarioagoak dira.
A.–Euskadiko Ezkerrak zein ardatz bultzatzen du? Norantz doa?
K.A.–Gu ez gara alderdi transzendental bat. Kongresuan esaten genuen bezala, gu koinzidentzia bat gara, hau da, ez gara ezeren partaide, parte hartzaile baizik. Gure burua normaltasunerako diseinaturik zegoen burua zela pentsatzen dugu, Euskal Herrian normaltasuna lortzen ez zen bitartean ez genuela ezer egitekorik izango edo gauza handirik egingo. Eta honen lorpenaren neurrian gure lekua betetzen joan gara.
Lehen esan bezala, ez gara transzendentziaz politikara lotzen. Honela, aberria nazio bat, gizarte bat osatuz lortzen da, ez Estatu bat osatuz. Guretzat sozialismoa demokraziaren garapen bat besterik ez da, hau da, demokrazia eta berdintasuna ekonomiara, gizabanakoaren arteko erlazioetara, sexuen arteko harremanetara... hurbildu behar ditugu. Gure proiektua bultzatzen duen utopia hortik doa eta ez dugu uste ezer asmatzen dugunik, Europan eman den hausuarketa baten ondorio bat da. Baina zorionez, Euskadiko Ezkerrak irakurri baino idatzi egin du, gure esperientziaz jabetu eta teorizatu egin dugu.
A.- Zer nolako erreferentziak dituzue Europa mailan?
K.A.–Zehaztasun batzu alde batetara utziz, PCIko Achille Occetto-ren, eta bestalde, Peter Glotz eta Oscar Lafontaine-ren izkribuei begikotasun handia diegu.
A.–Euskadiko Ezkerra talde sendo bezala al dakusazu?
K.A.– Sendotasuna kohesioa esan nahi badu, bai. Ez dago Euskal Herrian guk dugun estrategia baino zehatzagorik duen alderdirik. Eta alderdi barneko askatasuna ere oso handia da.
A.– Aipaturiko askatasun horrengatik sortu da Bizkaiko herrialdeko batzordean korronte edo tendentzia desberdin.
K.A.–Azken bi urtetako komite horrekin egoera kritiko batetara iritsi ginen, inor ez bait zegoen gustora, ez dut esaten adostasun ezarik zegoenik, eta azkenean bi kandidatura sortu ziren. Biak III. Kongresuak onartutakoaren barnean daude eta ez da bata itzultzaile ofiziala eta bestea ez. Dagoeneko Bizkaian komite probintzial bat dugu eta ez bi tendentzia. Ez da besterik gertatu eta ez dela gertatuko garantia osoz ziurta dezaket.
Guretzat Bizkaian politika egitea zaila izan da, azken finean, bi urteotan Euskal Herrian eman diren kontraesan sozial gordinenak Bizkaian eman bait dira. Gure problema Bizkaian, proiektu hau aldotzeko borondoterik ba ote baten inguruan lotzea da. Euskadiko Ezkerra ez da beste edonon kokatzen ez den militante baten babes leku, militante honek bere proiektuak gauzatzeko erraztasunak izan ditzan.
A.–Botere nahitzat, botere borrokatzat har daiteke orduan?
K.A.–Ez dut uste Euskadiko Ezkerrako Zuzendaritza Probintzialean boterea izatea asko denik, baina, bai, kontzeptzio organizatiboak zeuden jokuan; politikaz hitzegin zuen bakarra ni izan nintzela uste dut.
A.–Gobernukide izateko prestatzen ari al zarete?
K.A.–Guk ez dugu inoren aterik jotzen, are gutxiago gobernuarena. Irudi hori eman zaigu. Alderdi batentzat gobernura baino gobernatzera iristea derrigorrezkoa da, ez da helburu lejitimo bat, behar bat baizik; bestela hobeto da alderdia desegitea.
Oposizioan egonik ez da gobernuan baino politika efikazagoa egiten, baina horrek ez du esan nahi edozein baladintzatan gobernatzera joango garenik, oraindik gure politika garatzeko baldintzak ez bait dira gertatu. Eta PNVk nahiz PSOEk horretarako keinu batzu egin dizkigute. Guk ez dugu ezertarako presarik eta norbaitek, agindu majiko batez edo, taldea desegin behar dela esango balu, ni pozik nintzateke egin duguna egin dugulako. Gure helburua zerbait eskaintzea da, eta aspaldi honetan kondizionatzen ari gara.
A.–PSOE eta PNVren estrategia azterturik, bikotea hirukote bihur dadin aukerarik somatzen al duzu?
K.A.–Hemendik bi urtetara, alderdi handiak ez dira hain handi izango eta, era berean, txikiak ez dira hain txiki izango. Enpatetara iristen ez bagara ere, handi eta txikien arteko distantzia asko murriztuko da eta orain arteko aritmetikak eta PNV eta PSOEren arteko beharrezko ezkontzak zeresan gutxiago izango dute. Guk ez diogu errenka dabilen gobernu koalizio bati makuluak jarriko baina, inolako aterik jo gabe, aportazio berritzaileak egiteko aukerarik ikusten badugu, gobernukide izan gaitezke.
A.– Politika instituzionala alde batetara utziz, zer nolako erlazioak ditu Euskadiko Ezkerrak Herri Batasunarekin?
K.A.– Inolakorik ez. Garai batean zertxobait egon bazen, egun ez dago ezer.
A.–Elkarren arteko deskalifikazioak soilik.
K.A.–Ez dira harreman txarrak, elkar ezin ikusiaren harremanak baizik. Nahiago dut horrela egotea, elkar joka baino. Denok leku beretik gatoz, 60. eta 70. hamarkadaren hasieratik alegia, eta transizioak denori utzi digun frustrazio sentimendu horrek batzuei bide bat hartzea eta besteei bestea bultzatu digu. Honela, bi alderdion artean dagoen etena hain handia da, ezin dela pentsatu desagertuko denik epe laburrean behintzat. Elkar ezin ikusi honetan eroso eta zoriontsu bizi gara gu.
A.– Euskadiko Ezkerraren III. Kongresuaz eginiko erreportaia batetan, Lopez Adan 'Beltza'k ezker abertzalea normalizatzeko indar mediatiko nagusiena zela zuen alderdia zeritzan.
K.A.–Lopez Adan-ek Euskadiko Ezkerra ezker abertzaletik kanpo eta bere burua barne dakusa, ikusmira horretatik edozer pentsa dezake baina Euskadiko Ezkerra enbor bakar baten kima bat da eta enbor hori ezker abertzalea da.
Nik ez dut onartzen 'Telediario'ko izquierda abertzalea. Zentzu zabalean gu ez gara indar mediatiko bat, baina min egin diogu 'Telediario'ko ezker abertzale kontzeptu bati.
A.–Herri Batsunaz ari zara.
K.A.–Bai, bai. Mediatizatu, baldintzatu Herri Batasunaren edo enborraren beste zatiren baten dinamika? Inolaz ere. Sarritan saiatu gara ate batzu jotzen Euskal Herrian beste zerbait egin behar zela adierazten genuelarik eta ez dugu erantzun positiborik jaso. Guk aukera egin dugu eta batzuei ez zaie gustatu.
A.– Negoziaketa politikoaren gaia dago pil-pilean. Corcuerak J.M. Bandresi informatzeko asmoz deitu zion, eta zuek informazio hori izango duzue.
K.A.–Dagoen informazioa prentsan atera dena da eta bilera batetara deitzea protokolo utsa da. Gobernuak hobeto egingo luke isiltzen. Guk planteamendu garbia dugu, negoziaketa politikoa ez da egon behar eta ez da egongo; edukin politikorik duen negoziaketarik ez bederen. Bidea irekita dago: ETAk armak uztea eta HB Instituzioetara itzultzea. Geure buruekin isiltasun paktu bat egin dugu, espekulazioak bakearentzat kaltegarriak bait dira. Ni oso eszeptikoa naiz ETAko Zuzendaritzan hau aldatzeko borondaterik ba ote dagoen; ez dut uste armistizioaren egunik egongo denik.
Gaur egun bortizkeriak ez du garai batetan gizarte eta politikarengan zuen eragina eta marginalizazio prozesu bat gertatzen ari dela ust dut. Gizarteari egin ziezaiokeen kalte moral guztia egin du eta zail izango du handiagoa egitea. Egia esan, azken urteotan Herri Batasunaren organizitatea ETAren menpekoagoa da garai batetakoa baino. Ondo pentsatutako estrategia bati jarraituz, marginaltasun horretan gustora sentitzen eta enkistatzen saiatu dira.
A.–Orduan, Euskadiko Ezkerrak beste zenbait alderdirekin batera sinatzen dituen 'Biolentziaren kontrako paktu horiek' ez al dute helburu bera bilatzen?
K.A.–Helburua bestelakoa da. Oso zaila da ETAri hitzen bidez zer uste dugun adieraztea eta ekintzen bidez egitea pentsatu dugu. Eta ez da biolentziaren kontra bakarrik lan egin, gure artean, bloke demokratikoaren artean kohesio handiagoa lortu dugu, eskuin muturreko alderdiak beste talante batekin dator eta hori oso garrantzitsua da, guzti honek marginalizatzen bait du biolentzia. Baina ez dugu marginatu behar biolentziari laguntza pasiboa edo kobertura ematen diona.
A.–Zer sinatu nahi izan da Nafarroan?
K.A.–Nafarroan gertatu dena ia mirari bat izan da. Gu biolentziaren aurka gaude, ez ideologiaren aurka. Nafarroaren etorkizuna ez da biolentziaren bidez konpondu behar, eta hala ere, gu proiektu baten alde gaude, nahiz dauden besteak ez deslejimatu. Mirari bat iruditzen zait zeren guk Nafarroan dugun indarrarekin 'antivasquista' izatera deitua zegoen paktua, horretan ez gauzatzea lortu bait dugu, azken finean, ideien indarrak jokatu du.
A.–Lehen ziurtasun handiz negoziaketa politikoa ez dela gertatuko esan duzu. Azalduko al zenuke luzexeago hori?
K.A.–Horrekin bi gauza esan nahi nuen: bata, ez dugula nahi negoziaketa politiko hori gertatzea–eta horrek ez du esan nahi guk ez dugulako nahi gertatuko ez denik– eta bigarrena, ETAn helburu politiko zehatzik ez dagoenez, estrategia politikorik ez dagoenez, inertziak agintzen duela. Ez dut uste politikoki negozia daitekeenik estrategiarik ez duen zerbaitekin, kasu honetan erakunde armatu batekin. Nahiz helburu politikorik ez eduki, zer marko izan daiteke ETA, kasu hoberenean, onartzeko prest egon daitekeenik? Konstituzioaren erreforma, Nafarroa Euskadin... azken finean, 10 urteotan egin dena hankaz gora jartzea litzateke, eta gu ez gaude horren kontra, baina bai hori armen bidez lortzearen kontra. Hala ere, ez dago gaur egun hori dena hankaz gora jartzeko gai den indarrik, eta beraz, ez da negoziaketa politikorik gertatuko.
IÑAKI ZUBIONDO
"Nafarroan 'antivasquista' izatera deitua zegoen paktua, horretan ez gauzatzea lortu bait dugu".
"Eszeptikoa naiz ETAko Zuzendaritzan hau aldatzeko borondaterik ba ote dagoen".
Kepa Aulestiaren ustetan, edukin politikorik duen negoziaketarik ez da gertatuko.
13-15

GaiezPolitikaEuskal HerrTaldeakAlderdiakEE
PertsonaiazAULESTIA1
EgileezUBIONDO1Politika