«Belaunaldi Baten Ispilua Da "Grande Place"»

Durangar «Geroa»k Euskarazko Lehen Montaia Aurkeztu Du
«Belaunaldi Baten Ispilua Da "Grande Place"»
Estreinaldia Azpeitian izan zen. Geroztik Durangon eskaini dute, eta berriki ere, hamabi egunez izan dira Bilbon, erderaz nahi euskaraz.
Hiru solaskide eduki ditugu: Manolo, Izaskun eta Jabi. Izaskunek lau bat urte daramatza "Geroa"rekin, Manolok bi urte t'erdi, eta Jabik ere lau bat urte. "Geroa" talde durangarrak Ermuak daukan antzerki ~eskolatik ateratako antzesleak ditugu hirurok (eskola hori une honetan geldirik dago, baina laster berriz hastekotan omen dira), eta orain dela zazpi urte sortutako eskola horretatik atera dira ere "Grande Place"n dabiltzan antzesle guztiak. "Geroa"k gaurregun ematen dituen bi montaia desberdinak kontutan hartuta (bestea "Doña Elvira, o imejinate Euskadi" da), denetara 18 bat lagun dabiltza taldean.
ARGIA.–Konta ezazue apur bat "«Grande Place" honen historia.
MANOLO.–Taldeak orain arte ez du posibilitaterik eduki montaiarik euskaraz egiteko, euskaldon jenderik ez bait zegoen. Mementu batean erabaki genuen bi talde egitea, bat erderaz aritzeko eta bestea euskaraz eta erderaz aritzeko. Talde bat «Doña Elvira» hasi zen egiten, eta kanpoan geratu ginenok bestelako testu batzu irakurtzen eta aztertzen hasi ginen. Pilo bat irakurri genituen (Sastreren «La sangre y la ceniza», Bulgakoven «La isla purpurea», e.a.), eta ez ginen pozik gelditu. Arazo hurbiletaz aritu nahi genuen, zerbait konkretuari buruz hitzegitea. Orduan, «Grande Place» honen aukera agertu zen, eta geure ustez genituen asmoei ongi erantzuten zien.
JABI.–«Grande Place» guretzat inportantea ere beste honegatik iruditu zitzaigun: gaia lehenengoz beste alde batetik ikutzen zuelako, ez beti 'heroe' bezala aurkeztu izan denaren ikuspegitik, gizona, gartzela, errepresioa, e.a., baizik eta beste alde batetik ere nola kontatzen zen historia hori, historia hori ez da letra haundietan idazten, baina hori ere interesatzen zaigu.
A.–Nobela antzerkira moldatzeko prozesua nolakoa izan da?
IZASKUN.–Oso zaila izan da, nobela oso intimista bait da. Monologo gisako asko daude, antzerkirako ere denborak desberdinak dira, eta zaila izan da. Moldaketa Paco Obregonek berak egin zuen, eta nobelan zeuden istorio txiki pilo horretatik zeintzu atera erabakitzeko, honela egin genuen: gure ustez obra hau belaunaldi baten ispilua da, eta gauza guztiak lehenengoz egiten ziren, maitasuna lehenengoz, lehenengo pistola, ezkontza Elizatik kanpo, e.a. Orain askatasun txiki asko ditugu baina ez dakigu nondik datozkigun. Gauza horiek lehenengo aldiz egin zituen jende horren omenaldi gisa jotzen dugu lan hau, emakume horrek egunero egindako iraultza txiki guzti horien garrantzia agertuz.
A.–Mariok berak nola ikusi zuen egokipena?
JABI.–Berak uste zuen handik ezin litekeela antzerki obrarik moldatu inolaz ere. Harremanak oso estuak izan dira, baina autonomia osoa utzi digu, eta eskertzekoa da. Bera oso pozik dago.
IZASKUN.–Berak esan digu nobela hobetu dugula, eta benetan hala izan daiteke, berak esan nahi zuena obran argiago agertzen duela. Eta noski, pozik dago.
A.–Euskaraz egiteak ze esanahi dauka zuentzat?
JABI.–Euskarazko antzerkiarekin prolema bat dago. Egiten da eta egin daiteke, baina gero hori nora eraman daiteke aurrera? Nola bizi daiteke hortik? Gure helburu nagusia ez da euskaraz egitea, antzerkia egitea baino. Deskubritu dugu batzu askoz hobeto ibiltzen garela euskaraz antzerkia egiten, baina antzerkia, eta gero euskaraz. Horrek esan nahi du ez dugula militantzia aldetik arrazoirik bilatu, orain mementua izan delako baizik. Akats mordoa eduki ditugu, baina baita ere jakin dugu posible zaigula. Eta obra bera egiten, askoz hobeto moldatzen garela talde bezala euskaraz egiten erderaz baino.
MANOLO.–Finantzen gaia dago. Aurten «Maskarada» ia desagertzeko zorian dago, «Karraka>k eta «Tarima»k ez dute lan egingo, Donostian ere taldeak sortu, subentzioa jaso eta berehala desagertu egiten dira... euskal antzerkiak dirua behar du. Antzerki mailan euskara ez da primatzen, eta primatu egin behar litzateeke.
JABI.–Talde batzuk estortzu haundia egiten ari da euskaraz egiteko, baina gero ez dago aukerarik aurrera ateratzeko, ez instituzioen aldetik, ez jendearen aldetik, ez zirkuitorik... Gobernuak ez du «Maskarada» subentzionatu aurten, eta hori ezin da ulertu.
Kalitatezko produktua erdietsi dute durangar taldeko euskal sailekoek.
43

GaiezKulturaAntzerkiaTaldeakGEROA