MOCen Bigarren Kongresua, Desobedientziaren Bidetik
Maiatzaren 1, 2, 3 eta 4an KEM-MOC (Kontzientzi Eragozpen Mugimendua-Movimiento de Objeción de Conciencia) bere bigarren kongresua burutu du Madrilen. Bertan, estatu osoko 200 partaide inguru izan dira, aurreko kongresutik (1979) izandako bidea eta aldaketak aztertzeko, eta gaurko egoerari buruzko azterketa egiteko Objezioaren ikuspegitik.
Guztira bederatzi izan dira aztertutako gaiak (gaurko egoeraren azterketa, emakumea eta militarismoa, beste taldeekiko harremanak...).
Bere Adierazpen Ideolojikoan honela definitzen du bere burua MOC-ek: "Kontzientzia Eragozpen Mugimendua mugimendu politiko, Erradikala eta alternatiboa da, lan antimilitaristetan diharduena, eta beste borroka iraultzaileen garapenean lagunkidea izanik".
Aurrerago militarismo eta antimilitarismoaren azterketa egin ondoren Estatua eta honek dakarren menpekotasunaren kontrako borroka zehazten du.
Hartutako erabakietaz eta mugimenduaren lanaz jakiteko, Bilboko Talde Antimilitaristarengana jo dugu.
Orduan, 1979, estatu mailan lanean zebiltzan obejtoreak batu egin ziren mugimenduaren definizio eta ezaugarriak ezartzeko. Era honetan egonkortasun eta loturarako oinarria jarri zen.
Garai hartan, jadanik, mugimendua antimilitarista definitu zen, hots, ez zela soldadutzaren kontrako mugimendu hotsa, bere lana eta eragite eremua aski zabalagoa zela baizik. Horren ondoren, mugimendua indartzen eta handitzen joan da orain arte.
Jarrerak ere, argitzen eta erradikalizatzen joan dira. Hasieran, talde batzuk "zerbitzu zibil autogestionarioak" antolatu zituzten, eta errekonozituak izan zitezela eskatzen zen alternatiba bezala. Egun, MOC-eko taldeek ez dute bide hau bultzatzen. Estatuari ez diogu inolako zerbitzurik (ez soziala, ez militarra) ezartzeko ahalmenik errekonozitzen; eta alor honetan ez diogu alternatibarik eskaini behar ere.
Erantzuna ezin hobea izan da, Testigos de Jehova direnetaz aparte, hauek bere pasibitatean ez dutela legea onartzen ere, objetoreen artean ia 4.000 izan dira aitorpen hau egin dutenak. Honek legea aplikaezina bihurtzen du.
Orain arte aitorpen guztiak onartuak izan dira. Lojikoena ez onartuak izatea litzateke agian, baina honek inplikazio politikoak dakartza, eta Gobernuak uneko egoera dela eta (OTANi buruzko erreferenduma, hauteskundeak...) ez ditu iskanbilak sortu nahi izan gure kontra sartuz.
Hala ere, guk uste dugu lege hau aurrera aterako dutela, agian apur bat aldatuta, baina funtsean ez, eta egin dezaketena amnistia edo legearen bidezko irtenbide bat ematea da zaharrak eta borrokalarienak erditik kentzeko. Modu honetan jende gutxi eta esperientzia gabekoekin geratuko lirateke, errazagoa izanik legea onartaraztea edo zigortzea.
Politika hitza zentzu zabalean ulertu behar da, ez zentzu instituzionala edo alderdiena. Gizartean inziditu nahi dugu.
Erradukala eta alternatiboa. Gure borroka ez doa azalezko gauzetara sustraietara baino. Militarismoaren kontra goaz, eta honek ezartzen dituen gizamoldeak alhatzera, bere estruktura ideologikoa eta ekonomikoa.
Egun sektore sozial ugari miseria gorrian, analfabetismo edo deselikapenean bizi da, eta bitartean, urri diren errekurtso ekonomikoak armagintzan gastatzen dituzte.
Koerenteena objezioa egitea da. Ordaindu behar dugunagatik gastu militarrera doana kendu eta beste gastu sozialetan sartu.
Hau orain dela hiru urte edo hasi zen egiten, eta aurten, aterako den diruarekin bi projektu bultzatu nahi ditugu, bere balioa eta efektibotasuna erakusteko, alternatiba bat eskainiz bide batez. Bata eskola bat eraikitzea da Managua ondoan, eta bestea kooperatiba bat Marinaledan (Sevilla).
Erantzun ona izango dela uste dugu, alde batetik gure ukapena adierazteko, eta bestetik, gure diruaren kontrola eta gestioa guk geuk egiten dugulako.