Hamarnaka hildako, desagertu eta zauritu. Eroritako etxeetan harrapatuta geratu diren familiak; mundutik banatuta geratu diren herriak, laguntza jasotzeko ere iritsi ezinak diren tokiak, errepide eta zubi kaltetuak; Lehen Ministroa bera ere, kameren aurrean, biktimei jatekoa banatzen: Haitin Sandy urakana espero zitekeena baino hilkorragoa izan zen. Kontuan hartu behar da gainera, hainbat biktima oraindik ez zirela abuztuko Isaac urakanetik errekuperatu.

Hedabideek beren lana egin dute...

Halako desolazio eszenen aurrean, ez izan aitortzeko arazorik: suspentsoan izan gaituzte hedabide frantziarrek zikloiaren aurretik. Mundu guztiak bere papera jokatu du.

Albistegiek berriemaile berezien zuzeneko interbentzioak biderkatu egin dituzte, azalduz zer den euritan eta haizetan bizitzea. Argazkilariek irudirik sentsazionalistenak bidali dituzte. Hizlariek barne mailako politikan zer eragin izan dezakeen espekulatu dute. Erreportariek erbesteratu frantziarren testigantzak bilatu dituzte. Albisteen webguneek internauten testigantzak bilatu dituzte.

Adibide zehatzek publiko nagusiari lagundu diote gertatuari neurria jartzen, normalean halakoetan nahiko indiferente izan ohi dena. Robert Senatus izeneko Savana Grande-ko nekazariaren istorioak kasu: urakanak zituen bi idiak eraman dizkio. Hedabideek behingoz egoki jorratu dute mediatizatu gabe dagoen herrialde batean gertatua, eta inor ezin da kexatu.

...edo ez.

Azken ordukoa: Zorigaiztoko distrakzioa. Esan didate gaizki begiratu dudala, gaizki ikusi, gaizki entzun. Goian aipatu ditudan irrati eta telebistetako erreportajeak Ipar Amerikako herri bati buruzkoak ziren, New York izeneko leku batekoak. Bere inguruan kontzentratu da urakanak izan duen mundu mailako jarraipen mediatikoa. Hain zuzen ere, gertatu ez den gertaera bati buruzko erreportajeek jada gertatu den katastrofe bati buruzko kontuei lekua irabazi diote. Distortsio harrigarri honen arrazoi eta baldintzei dagokienez, ikertu egin beharko dugu.