Margallok adierazi du, Rajoyren kabinetean egon bitartean, Soraya Sáenz de Santamaría presidenteordearekin eta Cristobal Montoro Ogasun ministroarekin Espainiako Estatuarekiko ikuspuntuaren eta Kataluniarekin izan beharreko harremanaren inguruan desadostasunak izan zituela.

Margalloren ustez finantzaketa autonomikoan erreforma bat egin beharko litzateke, baina Montorok ez zuen “beharrezkotzat hartu”. Ministro ohiaren ustez egungo finantzaketa izan da “Espainiak lapurtzen gaitu” leloaren arrazoia.

Kataluniako erakundeak jasaten ari diren auzien harira, 400dik gora, Margallok bide berriak bilatzeko beharra ikusten du: “Arauak aplikatzearen bidea eta auzi guztiak tribunaletara eramatea bizitza politikoa judizializatzea da, trenen arteko talkara garamatza, gatazkara, eta hori da saihestu beharrekoa”.

Espainiaren batasuna izan beharko litzatekeenaren inguruko desadostasunak ere izan dira Rajoyren gobernuan. Kanpo Gaien ministro ohiak dio bera funtsezko ildoan —Espainiako Estatuaren batasuna— sendo mantentzearen aldekoa dela, baina malgua “separatismoa indartu duten gaietan”. Gobernuaren jarrerarekin minduta daudenen estimua irabazi beharra azpimarratu du.

Bestalde, Kataluniak, egungo bidetik jarraituz gero, “muturreko ezkerraren eskuetan” amaituko duela uste du. Ada Colau Bartzelonan agintean izatea edo CUP parlamentuan egotea Kataluniarentzat kaltegarriak direla ere adierazi du.

Gobernuaren bi aldeak

Margalloren ustez bi talde daude PPren gobernuan: merkatuak dena konponduko duela uste duten liberalak eta kristau demokraziatik datozenak. Azken horien artean kokatzen du bere burua: “Lege batzuk beharrezkoak dira merkatuak funtziona dezan”.

Talde hori “Rajoyrekiko leialena” dela azaldu du eta bertan kokatu ditu Ana Pastor (egun Parlamentuko presidentea), Miguel Arias Cañete eta José Manuel Soria ministro ohiak eta Isabel García Tejerina egungo Nekazaritza ministroa.

Margalloren ustez presidenteordeak beste talde bat gidatzen du, Espainiako Estatuarekiko “ikuspuntu desberdin batekin”.