Nola baloratzen duzue Nafarroako Gobernuak 16 hilabetetan zuen esparruan egin duen lana?

Batez ere demokratizazioan eman dira aurrepausoak: aniztasun politikoa, kulturala eta abar. Egia da, bai memoria historikoan eta biktima guztien onarpenean edo euskararen trataeran asko egiteke bada ere, erregimenaren sektarizazioarekin bukatzeko pausoak eman dira. Baina politika ezin da horretara mugatu. ELAk beste eragileekin batera aldaketa aipatzen dugunean aldaketa sozialaz ari gara, eta horretan daude gobernu honen gabezia nabarmenenak.

Lau indarren gobernu akordioa aurkeztu zenean aurreikusi genituen gobernu honen ekimen politikoaren auto-mugak. Fiskaltasunean ia ez da ezer egin, aldaketa anekdotikoak egin dira.

Oso kezkagarria da gobernua sostengatzen duten politikari batzuek zera esatea: “Hau da dagoena!”; edo, “hori nahi baduzue beste partida sozial batetik kendu beharko dugu”. Onartezina da ezkerreko ikuspuntutik logika hori erabiltzea.

Pribilegio eta klientelismoaren aurkako politiketan hartu dira erabaki batzuk baina ausardia falta nabarmentzen da beste hainbatetan. Opus Dei, UGT, CCOO eta CEN dira agian adibide argienak. Opusek oraindik dituen abantailak ez dira inondik ere onargarriak. Urteetan erregimenaren zutabeak izan diren UGT, CCOO eta CENi diru laguntza kopuru bat kendu bazaie ere, zeharka edo zuzenean, Foru Gobernuak 2017rako finantzazioarekin jarraituko du. Hau horrela den heinean ezin dugu esan sindikatu guztiek aukera berdinak ditugula.

Zuen esparruan nora heldu beharko litzateke gobernua gelditzen zaion legealdi denboran?

Fiskaltasunaren aldaketa ezinbestekoa da. 1.800 miloi euroko aldea dugu Europar Batasuneko batez besteko presio fiskalarekin. Har daitezke konpromezuak iruzur fiskalarekin, esaterako, lau urtean behin errenta enpresarialak eta profesionalak ikertuz, baliabide gehiago erabiliz inspekziorako...; eta berdin zergekin, adibidez enpresen gaineko zergarekin eta dituzten hobari eta ihes bideak mugatuta.

Horrela has gaitezke beste gauzez hitz egiten: zerbitzu publikoetan eman diren murrizketak iraultzeaz, eskubide sozialez; 0-3 urteko hezkuntzara pasatzeaz; osasungintzan itxaron zerrendekin bukatzeaz edo menpekotasun egoeran daudenei zaintza publikoa bermatzeaz.

Bestalde, langileon formakuntza dela eta, ez dago aitzakiarik publikoa den eredu batean ez aritzeko, ezta gobernuak zuzenean edo azpikontratatuta dauzkan milaka langileen lan baldintzak ez hobetzeko ere.

Jarriko diozue nota bat 0tik 10era?

 Bostera ez da iristen, beraz, aldaketa egiteke dago. UPNren basakeriak zuzentzea edo leuntzea ez da nahikoa benetako aldaketari buruz hitz egiteko.