"Malayerba erbesteratuek sorturiko taldea izan zen ia erabat. Garai hartan ez genekien, baina guk ez genuen antzerkia egin nahi, guk elkarrekin egon nahi genuen. Ez genbiltzan talde baten bila, familia baten bila baizik. Galdutako familiaren bila. Gure helburua ez zen aktore gisa haztea, ertzetatik gertu egotea baizik. Baztertuen arteko elkartasun hark identitate bat ematen zigun munduan egoteko lekurik ez genuenoi, guri, erbesteratuoi (...) Eskuinak komunistak izatea leporatzen zigun, eta ezkerrak anarkistak izatea… Gu, ordea, nolabaiteko linbo ideologikoan bizi ginen: berezkoa zuen hori lan artistikoak".