Azken urteetan bildu dituen datu, gogoeta eta lekukotasunak bere mandiotik atera eta batu egin ditu Lukuk. Euskal irratietan egin zaion elkarrizketan aipaturiko bat, Txomin Peilleni gertatua, “ibili baizen Oihenart, Zalgize eta horien dokumentuen gibeletik, eta non ziren atzeman zuelarik, aitzineko astean boteak izan ziren zaborretarat eta joan zenerako sutan zen zabortegia. Gero, bukatu zuen erranez, euskal literaturaren historia alimaleko katastrofea dela, eta uste dut arte popularrena ere bai, eta esango nuke lekukotasun horiek oro falta zaizkigula, ez baita erraz horiek biltzea, jendeek ez baitute kontatzen den bezala, eta ez dute konprenitzen zergatik nahi dugun hori bildu edo zer nahi dugun jakin. Ganerra hustu dut horregatik, baina erraten dut ere, antzerkian zabiltzalarik anitz idazten duzu, zuzendaritzan planak egiten dituzu, egiten dituzu marrazki batzuk, gero oroitu behar delako halako gauza, eta horiek ez dituzu botatzen, eta apaletan baduzu bordela, baina atxikitzen dituzu. Nahi baduzu, horixe da bildu eta forman ezarria izan dena, hori baliatzen ahal baitu abentura berean ari den batek”.

"Oharrak dira, ez ditut molde bordelikoan eman. Zaila da forma atzematea, nola errango duzun hori, dena nota ttipi baita. Mintzatzeko molde bat atzeman behar duzu, liburu batean hori komunikatzeko, eta hori izan da idazte lana”.

"Hasteko, guk ez dugu dantza maite ukan bakarrik teknikarengatik. Maite ukan ditut dantzan ari ziren jendeak, haien euskara, haien bizitzeko moldea, irri egiteko moldea, plazan izateko moldea. Maite ukan ditut zaharrak ere, utzi zuten dantza eta hori guztia begiak ixten ditudalarik entzuten dut euskara, eta entseatu dut euskara hori ekartzen, bere inperfekzio guztiekin, bere haustura guztiekin, eta bere galdezkako puntu guztiekin".

”Jendeek badakite badela mundu bat dantzaren inguruan, badirela ankdotak, badela abentura bat plazaz plaza ibiltze horretan, formakuntza bat horren gibelean, badela musika... Uste dut jendeek badakitela biziki konplexua dela, argazki zaharrak ere hor dira, publikatuak dira, helburu desberdinekin, badakite badela inguru bat, erakargarritasun handia du oraindik, edozein adineko jendek maite dutela transmititua izan dadin. Egiten da ahal bezala, liburuan bada post-it edo oroitzeko gauzak".

"Zeren nahi baduzu, dantza ikasi duzularik, joaten zara plazara, baina batzuetan ez dakizu gorputza nola atxik, nola beztitu xuxen, so egin behar duzunez jendeei. Eta hor sartzen gira antzerkiaren lengoaian, eta konprenitzen dugu gure dantza antzerkia zela”.

“Antzerkia zer den, bakoitzak badu bere defizionea, izaten ahal da gonbita bat, festa bat, testuak, liburutegietan den genero literarioa... Enetako, gehiago, eta hor dantzari lotzen dut, entsegu aretoetan dagoen giroa da, eta hor diren eztabaidak, delako espazio libre hori euskaraz funtzionatzen baitu bakarrik, eta non euskara egiten den bakarrik, eta egokitzen, eta bereganatzen, non lotzen den hizkuntza eta gorputza, eta horrek egiten du hizkuntza baten egiazkotasuna”.