2000. urtean soldatak Espainiako BPGren %49,3a ziren eta enpresen etekinak %40,9; bada egun, lehenak %44,2 dira eta bigarrenak %46,4. Soldatek “gazta” horretan duten portzentajea nabarmen jaitsi da 2009tik, krisiak langileak askoz gogorrago eraso dituela seinale.

El Mundo edo Marca ere argitaratzen dituen Unidad Editorial taldeko Expansión egunkariak ordea, datu ilun hori ortzadar bihurtu du abilezia handiz. Artikuluaren egilearen ustetan produkzio ereduaren aldaketa adierazten dute datuok, eta Alemania hartu du adibidetzat: “Kanpoan saltzeko lehiakorrago izan behar da eta inbertsioaren alde egin”. Hain zuzen, enpresek inbertitzeko ahalmen gehiago lukete orain, herritarrek kontsumitzeko baino: “Krisitik uste baino bizkorrago atera gaitezke” ondorioztatzen du artikuluak.

Euskadi Irratiko Faktoria saioko ekonomia tertulia kideak ez dira hain optimista agertu baina. Mikel Navarro Orkestra institutuko ikertzaileak agerian utzi ditu hainbat kontraesan:

“Ona da? Zuk inbertituko duzu, egiten duzun hori gero salduko baduzu. Eta nork erosten du? Azkenean, kontsumitzailea soldatapekoa izaten da. Eskaria lotuta dago soldatapekoen errentari, eta hori bakarrik ez, ongizatea bera ere bai. Estatuak osasun zerbitzuak finantzatzeko zergak behar ditu. Nork ordaintzen ditu zergak? Langileek –enpresek gero eta gutxiago–; bada, soldatapekoek “pastel” honetan duten partea murriztuz badoa, teorian inbertsioarentzat ona da, baina kontsumo eta eskariarentzat txarra, banaketarentzat txarra, eta ongizate estatua mantentzeko, oso txarra.

Alemaniaren eredura hurbiltzen ari gara murrizketak egiteko garaian, baina aberastasuna sortzeko haien eredurik ez daukagu (heziketa sistema, gardentasun legeak…). Igual Euskal Herrian hurbilago zaigu hura, baina Espainian… nahiko lukete Alemaniaren ildotik joatea”.

[Artikulu hau Urko Apaolazaren Angelu Itsua blogean argitaratu da. Politikaz, ekonomiaz eta historiaz kontu gehiago topatuko duzu bertan].