2012. urteaz geroztik, hipoteka-etxegabetzeen krisiaren goraldi betean, Poliziaren Sindikatu Bateratuak (SUP) eta beste polizia-erakunde batzuek publikoki iragarri zuten kontzientzia-eragozpena alegatzen zuten agenteei babes legala eta politikoa emango zietela, familia zaurgarrien indarrezko etxe-kaleratzeetan parte ez hartzeko. Babes horren barruan sartzen ziren defentsa juridikoa eta babes instituzionala, balizko zigorren edo diziplina-espedienteen aurrean.

SUPek argudiatu izan du etxegabetzeak gauzatzea dela "zerbitzurik txarrena" polizia-agente askorentzat, eta "inpaktu emozional eta sozial handia" eragiten dizkiela. Horren aurrean, kontzientzia-objekziora jotzeko aukera erraztuz, talde polizialen asmoa zen agenteei aukera ematea etxegabetze-agindu judizialak betetzeari uko egiteko, gatazka moral gaindiezinen bat sortzen bazien horrek.

Ordutik, Espainiako Estatuan gutxienez 700.000 etxegabetze gauzatu dituzte, Botere Judizialaren Kontseilu Nagusiak erregistratutako datuen arabera. Baina, denbora horretan guztian, Espainiako Poliziako eta Guardia Zibileko agente batek berak ere ez du kontzientzia-eragozpenik alegatu, kaleratze horietan parte hartu behar ez izateko.

Legeak, berez, ebazpen judizialak betearaztera behartzen ditu polizia-indarrak, eta eremu horretako kontzientzia-objekzioak eskubide teoriko bat izaten jarraitzen du, aurrekaririk gabea eta jurisprudentziarik gabea historia hurbilean, agenteek eskubide hori praktikara eraman gabe jarraitzen dutelako. Talde polizialen esanetan, "agenteen aldetik kontsultak eta ondoeza jaso dituzte", baina inork ez du etxegabetze batean parte hartzeari uko egiteko pausorik eman; suhiltzaileek, ordea, etxegabetzeen aurkako plataformak sortu dituzte, adibide modura.